ചാന്തുപൂശിത്തുടങ്ങും ചക്രവാളം നോക്കി
ഒരു പൂവ് മിണ്ടാതെ മുഖം വീര്പ്പിച്ചു നിന്നു..
പറന്നടുത്തുവന്ന ശലഭം അവളെ
പതിയെ ചുംബിച്ചു കാതില് പരിഭവം പറഞ്ഞു.
എനിക്കായ് കാത്തുവെച്ച മധുവെവിടെ
മതിയാവോളം നുകരാന് ആയതില്ലെനിക്ക്.
കരിവണ്ടു കടിച്ചു തിണര്ത്ത ദളങ്ങള്
മറയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു തലയാട്ടി ഒന്നു മന്ദഹസിച്ചു.
പിന്നെ, ഒളികണ്ണാല് സൂര്യനെ നോക്കി മന്ത്രിച്ചു..
"മറയാറായില്ലേ നിനക്കിനിയും."
ചെറുതെങ്കിലും നല്ല ഉഗ്രന്.
ReplyDeleteചിന്തയും ലളിതമായ രചനയും മനസ്സില് തട്ടി
thanks!
Deleteഉപമകള് ഉഗ്രനായി....
ReplyDeleteനന്ദി അഭിപ്രായങ്ങള്ക്ക്..
ReplyDelete